Reisverslag No. 8 Die einde nader
Door: Teun Lucassen
Blijf op de hoogte en volg Teun
27 Mei 2015 | Zuid-Afrika, Grabouw
Nog één maand te gaan en nog altijd ’n verrukking. Ik heb me nog geen moment verveeld en ik heb hier twee nieuwe hobby’s gevonden. Ten eerste het d.m.v. fotografie vastleggen van dit prachtige land en ten tweede een stuk hout uit het bos trekken en het transformeren tot een manneke. Wanneer ik er trek in heb zit ik uren met ’n muziekje in het zonnetje aan een stuk geboomte te pielen, ik heb immers tijd genoeg.
Door hier enige tijd te verblijven heb ik geleerd om ongemakken, zoals stroomuitval, zonder water zitten, lang wachten, traag of geen internet voor lief te nemen en hier flexibel mee om te gaan. Hiervan twee korte voorbeelden: Onze Wasmachine lekt behoorlijk maar zoals filosoof, denker en intellect Johan Cruijff ooit zei: ‘’Elk nadeel het z’n voordeel’’ zorgt het lekken er tevens voor dat je zo nu en dan de keukenvloer wel móét dweilen. Daarbij is tegenwoordig bijna iedere dag ‘’Load Shedding’’, dit houdt in dat Eskom verschillende districten van stroom ontziet. Laten wij nu net een elektrisch fornuis hebben en gedurende load shedding niet kunnen koken, dit heeft dan weer als pluspunt dat we ons vol kunnen proppen met ’n vunzige met net iets te veel vlees gevulde pizza Grabouw Medium (vaste prik).
Inmiddels ben ik klaar met het digitaliseren van de Natuurwetenskappe van graad 8. Deze week controleert een Zuid-Afrikaanse vriend inruil voor ’n bak bier mijn PowerPoint presentaties op Afrikaanse spel- en taalfouten. Daarna ga ik voor de verspreiding van mijn presentaties contact leggen met het Zuid-Afrikaanse Department of Education. De Groenbergse leerlingen weten zich de laatste tijd helaas niet altijd te gedragen. Zo is er in twee weken tijd een handelsmannetje opgepakt met 28 pakjes Dagga (cannabis) en is er vorige week weer een leerling in zijn nek gestoken met een schaar, toch maak ik me geen zorgen om potentieel gevaar. Ik ben eerder huiverig dat mijn luchtwegen bezwijken aan de enorme walm van de 78 geurblokken op de personeels-WC (Ja, ik heb ze geteld).
Over het algemeen is de sfeer op school zeer gemoedelijk. Zo werd afgelopen week de 50-ste verjaardag van conciërge aka Boots groots gevierd. Ieder personeelslid werd getrakteerd op ’n bord vol cake, slagroom, meatpie, Piccolinis, ’n stuk botertaart en een vrij hartstochtelijke, christelijke, bovenal luide en net iets te lange preek over de levensloop van Boots en de manier waarop hij met de hulp van Jezus het licht heeft gevonden op het Groenberg. Doordat deze speech waarin ‘’ons liewe heer’’ veelvuldig werd genoemd net iets langer was dan dat sociaal wenselijk is, duurde de pauze een eind langer en moesten zo’n 1700 leerlingen wachten totdat deze feestelijkheid ten einde kwam. Uit desinteresse heb ik gedurende de preek docenten geobserveerd en kwam ik tot de volgende merkwaardige conclusie: Docenten zijn in te delen in drie subgroepen.
Subgroep 1. De docent die keurig wacht met het eten van gebak totdat het officiële gedeelte ten einde is en er voor de jarige is gezongen. Subgroep 2. De docent die het niet kan laten om in het geniep alvast de kleinste gebakjes oppeuzelen, de slagroom van zijn soesjes likt en gespannen om zich heen kijkt om niet betrapt te worden.
Subgroep 3. De docent die vanaf de tweede zin begint met het op schaamteloze wijze naar binnen stouwen van gebak en gedurende het hoogtepunt van de preek met veel geneugte zijn bord aflikt. Onze Principal (schoolhoofd) behoort overigens tot subgroep 3.
Om mijn adrenaline spiegel lichtelijk te uit balans te brengen ben ik afgelopen zondag gaan skydiven. Wat ’n geweldige ervaring, vooral het gevoel van een vrije val zal mij bijblijven. Alleen ‘’ un bietje jammer’’ dat de laatste minuutjes mijn zicht me in de steek liet. Ik had dat weekend maar ’n paar uurtjes geslapen en die nacht voor de sprong maar twee uurtjes getukt waardoor mijn lichaam de adrenaline niet volledig aankon. Hierdoor zag ik eerst zwart-wit, daarna alleen nog maar fel wit en ging ik bijna Knockie. Ach ja... heb ik dat ook weer eens meegemaakt, het heeft de pret niet kunnen drukken.
-Zaken die hier anders zijn-
Mensen in het algemeen waaronder kinderen zijn hier sneller tevreden. Waar de Nederlandse blagen niet tevreden zijn met het verkeerde type x-box of wat dan ook, zie ik hier koters het grootste plezier hebben met het achterna rennen van een autoband of met het racen van een d.m.v. puin geconstrueerde zeepkist. Naar mijn mening mooi om te zien, daarentegen is het iets minder fijn om te zien hoe een township-peuter op zijn manier creatief met materiaal omgaat door een (al dan niet gebruikte) condoom te hanteren als ballon.
-Mooie Afrikaanse woorden-
Voor de verandering een prijsvraag, ik schrijf een Zuid-Afrikaans stukje en de lezers mogen onderstaande tekst in een reactie vertalen naar het Nederlands. De gelukkige winnaar wint een vriendelijke handdruk op 26 juni.
Ek het vanoggend naby die robot ’n motorbotsing gesien, die kar moes wegswaai vir ’n bromponie en skoot pats boem tegen die duikweg. Die karbuffer is in duisende klein stukkies gebreek en die enjinkap was heeltemaal gevou. Goddank was die ambulans vinnig daar en maak die bestuurder het goed.
Succes en tot Siens!
Door hier enige tijd te verblijven heb ik geleerd om ongemakken, zoals stroomuitval, zonder water zitten, lang wachten, traag of geen internet voor lief te nemen en hier flexibel mee om te gaan. Hiervan twee korte voorbeelden: Onze Wasmachine lekt behoorlijk maar zoals filosoof, denker en intellect Johan Cruijff ooit zei: ‘’Elk nadeel het z’n voordeel’’ zorgt het lekken er tevens voor dat je zo nu en dan de keukenvloer wel móét dweilen. Daarbij is tegenwoordig bijna iedere dag ‘’Load Shedding’’, dit houdt in dat Eskom verschillende districten van stroom ontziet. Laten wij nu net een elektrisch fornuis hebben en gedurende load shedding niet kunnen koken, dit heeft dan weer als pluspunt dat we ons vol kunnen proppen met ’n vunzige met net iets te veel vlees gevulde pizza Grabouw Medium (vaste prik).
Inmiddels ben ik klaar met het digitaliseren van de Natuurwetenskappe van graad 8. Deze week controleert een Zuid-Afrikaanse vriend inruil voor ’n bak bier mijn PowerPoint presentaties op Afrikaanse spel- en taalfouten. Daarna ga ik voor de verspreiding van mijn presentaties contact leggen met het Zuid-Afrikaanse Department of Education. De Groenbergse leerlingen weten zich de laatste tijd helaas niet altijd te gedragen. Zo is er in twee weken tijd een handelsmannetje opgepakt met 28 pakjes Dagga (cannabis) en is er vorige week weer een leerling in zijn nek gestoken met een schaar, toch maak ik me geen zorgen om potentieel gevaar. Ik ben eerder huiverig dat mijn luchtwegen bezwijken aan de enorme walm van de 78 geurblokken op de personeels-WC (Ja, ik heb ze geteld).
Over het algemeen is de sfeer op school zeer gemoedelijk. Zo werd afgelopen week de 50-ste verjaardag van conciërge aka Boots groots gevierd. Ieder personeelslid werd getrakteerd op ’n bord vol cake, slagroom, meatpie, Piccolinis, ’n stuk botertaart en een vrij hartstochtelijke, christelijke, bovenal luide en net iets te lange preek over de levensloop van Boots en de manier waarop hij met de hulp van Jezus het licht heeft gevonden op het Groenberg. Doordat deze speech waarin ‘’ons liewe heer’’ veelvuldig werd genoemd net iets langer was dan dat sociaal wenselijk is, duurde de pauze een eind langer en moesten zo’n 1700 leerlingen wachten totdat deze feestelijkheid ten einde kwam. Uit desinteresse heb ik gedurende de preek docenten geobserveerd en kwam ik tot de volgende merkwaardige conclusie: Docenten zijn in te delen in drie subgroepen.
Subgroep 1. De docent die keurig wacht met het eten van gebak totdat het officiële gedeelte ten einde is en er voor de jarige is gezongen. Subgroep 2. De docent die het niet kan laten om in het geniep alvast de kleinste gebakjes oppeuzelen, de slagroom van zijn soesjes likt en gespannen om zich heen kijkt om niet betrapt te worden.
Subgroep 3. De docent die vanaf de tweede zin begint met het op schaamteloze wijze naar binnen stouwen van gebak en gedurende het hoogtepunt van de preek met veel geneugte zijn bord aflikt. Onze Principal (schoolhoofd) behoort overigens tot subgroep 3.
Om mijn adrenaline spiegel lichtelijk te uit balans te brengen ben ik afgelopen zondag gaan skydiven. Wat ’n geweldige ervaring, vooral het gevoel van een vrije val zal mij bijblijven. Alleen ‘’ un bietje jammer’’ dat de laatste minuutjes mijn zicht me in de steek liet. Ik had dat weekend maar ’n paar uurtjes geslapen en die nacht voor de sprong maar twee uurtjes getukt waardoor mijn lichaam de adrenaline niet volledig aankon. Hierdoor zag ik eerst zwart-wit, daarna alleen nog maar fel wit en ging ik bijna Knockie. Ach ja... heb ik dat ook weer eens meegemaakt, het heeft de pret niet kunnen drukken.
-Zaken die hier anders zijn-
Mensen in het algemeen waaronder kinderen zijn hier sneller tevreden. Waar de Nederlandse blagen niet tevreden zijn met het verkeerde type x-box of wat dan ook, zie ik hier koters het grootste plezier hebben met het achterna rennen van een autoband of met het racen van een d.m.v. puin geconstrueerde zeepkist. Naar mijn mening mooi om te zien, daarentegen is het iets minder fijn om te zien hoe een township-peuter op zijn manier creatief met materiaal omgaat door een (al dan niet gebruikte) condoom te hanteren als ballon.
-Mooie Afrikaanse woorden-
Voor de verandering een prijsvraag, ik schrijf een Zuid-Afrikaans stukje en de lezers mogen onderstaande tekst in een reactie vertalen naar het Nederlands. De gelukkige winnaar wint een vriendelijke handdruk op 26 juni.
Ek het vanoggend naby die robot ’n motorbotsing gesien, die kar moes wegswaai vir ’n bromponie en skoot pats boem tegen die duikweg. Die karbuffer is in duisende klein stukkies gebreek en die enjinkap was heeltemaal gevou. Goddank was die ambulans vinnig daar en maak die bestuurder het goed.
Succes en tot Siens!
-
27 Mei 2015 - 11:44
Hay Mulders:
geweldig verhaal Teun. Je maakt heel wat mee en ziet met Eigen ogen hoe simpel het leven vaak kan zijn en hoe men met eenvoudige dingen toch tevreden kan zijn. Hier kunnen ze bij ons nog wel iets van leren.
Vervelend dat vreselijke ongeluk. Gelukkig is het toch nog goed afgelopen met de chauffeur. -
27 Mei 2015 - 12:23
Kees-Jan:
Heb je het zelf geschreven? WoW! Dan is je Afrikaans erg goed geworden! Volgend jaar een cursus geven hier op het ILS aan de studenten die volgend jaar naar TWK gaan?
Bedankt voor het leuke stukje, leuk om te zien dat je zo goed observeert.
Kees-Jan -
27 Mei 2015 - 15:32
Geert Mulders:
Ha Teun, fantastische verhalen kun jij schrijven. Als je na je huidige studie nog doorgaat met studeren is de opleiding journalistiek zeker een optie. Veel succes de laatste periode en tot 26 juni als je tenminste nog terug wil komen;)
Tot ziens. Ome Geert -
27 Mei 2015 - 21:12
Gert Hagens:
Geweldig dat Zuid-Afrikaans maar ik waag me maar niet aan de vertaling ! Gaaf die skydive , jammer dat je het niet voor de volle 100 % hebt meegekregen , datzelfde had ik met mijn ballonvaart (en om dezelfde reden). Geniet van je laatste maand . -
27 Mei 2015 - 22:44
Ria Geurts:
Teun,
wederom een prachtig verhaal en geweldig goed geschreven.
Wat een ervaringen voor het leven daar.
Vanmorgen had ik thuis ook een stroomstoring. Had met jouw mam afgesproken om half 10.
Dacht toen: "als ik weg ben heb ik er ook geen last van". Maar ja de elektrische garagedeur ging niet open en kon daardoor niet bij mijn auto.
Dus.........in de stress geschoten zoals we dat in Nederland doen........ tenminste de meesten onder ons.
En zo kunnen we nog wat leren van die Afrikanen om er wat flexibeler mee om te gaan.
Het vertalen sla ik even over.
Teun nog een mooie tijd daar in Zuid Afrika en tot ziens.
Hoie wah.
Ria -
28 Mei 2015 - 19:52
Lea:
Hoj Teun,wat weer een prachtig verhaal het is toch prachtig wat je allemaal meemaakt geweldig .Nog veel plzier in deze laatste maand en tot ziens . De groeten Lea -
31 Mei 2015 - 17:05
Jasper:
haha wat een topverhaal wederom. Ik hoop dat je niet al je kruit verschoten hebt, ik wil namelijk over een maand nog wel een dozijn van je anekdotes live horen. Geniet van de laatste periode en tot over een kleine maand -
01 Juni 2015 - 10:39
Oma:
Hoy Teun wat een belevenis daar ik heb de. Foto gezien toen je uit het vliegtuig ging was je niet bang en nu zondag nog van die brug af vond je het leuk dat Dorien en Dennis bij jou waren Dorien verteld het met veel lof het was geweldig in africa ze had nog wel langer willen blijven op safari was ook een belevenis met al die dierenzegt ze over veer weken ben je weer thuis dat schiet al op ik zeg tot ziens hou je goed groetjes omwa Mien -
01 Juni 2015 - 11:59
Teun Lucassen:
Nou, oma toen ik over die rand moest was ik inderdaad wel een beetje bang. De val zelf viel reuze mee en ik heb alleen maar gelachen en geschreeuwd van plezier. Ja ik vond het erg leuk om Dorien en Leon Grabouw en mijn stageplaats te laten zien. Ik denk dat ik volgende week zeven kleuren str*nt schijt voordat ik van die brug afspring maarja des te groter de kick wanneer 't voorbij is. Tot over 'n maandje alweer!
Teun. -
10 Juni 2015 - 11:48
Henny Vervoort:
Hallo Teun,
Gisteren waren we Janne op de verjaardag. En toen liet Rob ons op de computer het filmpje zien toen je van de brug afsprong. Echt geweldig! Het zal wel een heel bijzondere ervaring zijn geweest.
Yvonne en Dennis zijn weer terug uit Cuba. Ze hebben een fijne vakantie gehad.
Teun nog veel plezier in AFRIKA.
En tot wer es.
Groetjes Henny. -
15 Juni 2015 - 08:52
Liesbeth Dorssers:
Hoi Teun,
Het blijft echt prachtig om je verhalen te lezen, wat maken jullie veel mee! Wat zal het contrast vaak groot zijn in alles wat je ziet en beleeft, dat lijkt me niet altijd gemakkelijk.
Knap dat je het op school zo goed doet en zo'n mooie beoordeling hebt gekregen.En dan moet je langzaamaan weer af gaan tellen... het einde van je stage komt nu in zicht.
Succes nog verder, blijf genieten en tot kijk.
Groetjes,
Liesbeth, Jac, Rico en Perry
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
